Vrijdag 11 oktober 2002 stonden we ijsberend klaar in de coulissen van CC ’t Vondel om onze derde carnavalsrevue op te voeren. In de perstekst lezen we : “De vetkuiven van Elvis, de ongewassen jeanslook van de jaren tachtig, de grapjes van Marc Uytterhoeven. Alles komt terug. Ook de sfeer van de ‘bonte avonden’ en Halse revues van vroeger kan je sinds november 2000 weer opsnuiven. Het wordt ook deze keer een prettig gestoord avondje lachen, zwanzen, zingen en ontroerd geraken. Halse (wan)toestanden worden aan de kaak gesteld in plezante sketchen. Humor die duidelijk geapprecieerd wordt, als we mogen afgaan op de lachsalvo’s in de zaal die weer boesjevol zit. Eddy Matton lacht : “Politici en bekende Hallenaren krijgen geregeld een veeg uit de pan, maar hoge bomen vangen veel wind. Die moeten tegen een stootje kunnen. Maar het is nooit kwaad bedoeld. We wensen iedereen een gezonde portie zelfrelativering toe. We lachen trouwens ook met onszelf!”
Alles draait deze keer rond de ontvoering van prins carnaval Eddy I (den Ditch). Gelukkig wordt hij op het einde van de avond teruggevonden! Fotoclub Iris uit Lembeek zorgt voor een gesmaakte fotomontage van het Halse carnaval in de jaren 90 en de Woelers stellen 3 nieuwe liedjes voor die stuk voor stuk evergreens worden. “Vontjesboere” : een carnavaleske bewerking van ‘Proud Mary’, “Ik ben nen Halleneir” en “Tagada” zijn na al die jaren nog altijd meezingers van formaat. We hadden beloofd om als Canavalraad te investeren in Halse carnavalsmuziek en we houden woord! De liedjes worden opgenomen in een professionele studio in Lennik en op 2 CD’s geperst. En het goede nieuws is.. d’r begintsj wa te bougeire. Ook prins John en Dizzy D blikken dat jaar nieuwe Halse producties in.
Het bestuur van de Halse Carnavalraad bestaat intussen uit Eddy Matton, Ronny Guillaume, Johan Sluys, Laurent Raemdonck en Sonny Vanderheyden. De vereniging is ook lid geworden van de Cultuurraad.
De Gouden Mastel gaat in 2002 naar de 8 carnavalisten die dat jaar Reus Vaantjesboer hebben gerestaureerd. Yves Debast : “De restauratie was dringend. Het onderstel was doorgeroest en hierdoor dreigde de ton waar onze reus op zit, door het chassis te zakken. Ook de rieten romp van de reus werd vervangen door een ijzeren constructie. Daisy Demol zorgde voor een nieuw kostuum. Voor ons restauratiewerk konden we afgelopen zomer terecht in de loods van Frans Destrijker in Sint-Renelde. VVV Halle (nu toerisme Halle) kwam met geld over de brug.”
