Voorlopig zijn we nog niet bevrijd van de lockdownmaatregelen. We beleven een carnavalsseizoen in mineur. Gelukkig zijn er de mooie herinneringen én de hoopvolle vooruitzichten. Hoe beleeft Gilles Vandroogenbroeck, ondervoorzitter van HKV De Vrie Kadeikes deze bizarre periode?
Waar was je toen je het nieuws vernam dat carnaval werd geannuleerd?
Op mijn werk. Ik herinner me dat ik rond de middag te horen kreeg dat er een persconferentie zou volgen met de burgemeester en Halattraction. Toen voelde ik de bui al hangen. Prins Peter is een collega en tijdens de middagpauze hebben we het er kort over gehad. We vreesden allebei het ergste… Toen de beslissing even later werd bekend gemaakt was dat uiteraard een zware klap. We zaten in de laatste rechte lijn richting carnaval, iedereen keek er heel hard naar uit en dan krijg je zoiets te horen. De hele namiddag heb ik het ene berichtje na het andere gekregen, want uiteraard was iedereen ervan aangedaan. ’s Avonds hebben we een korte online vergadering gehouden met het bestuur, want uiteraard moest er nog heel wat geregeld worden. Het was onze eerste digitale bestuursvergadering, maar zeker niet de laatste…
Hoe heb je het carnavalsweekend beleefd? Wat heb je gedaan?
Zoals elk jaar had ik een weekje verlof gepland. Die verlofdagen heb ik behouden, ik was van plan om van de tijd gebruik te maken om een beetje in de tuin te werken. Daarvoor heb ik nadien nog tijd genoeg gehad. Dat weekend voelde heel onwezenlijk aan. Je denkt elke seconde aan wat je in normale omstandigheden zou hebben gedaan. Zeker zondag was heel vreemd. Via whatsapp en messenger kwamen er heel veel berichtjes binnen, want iedereen zat uiteraard met hetzelfde gevoel. Ik weet nog dat ik dacht: ‘had het nu maar geregend, dat had het iets minder erg gemaakt’. Het was koud, maar zonnig. Ideaal carnavalsweer… In de namiddag hebben we naar de heruitzending van de stoet van vorig jaar gekeken via Gruute Met. Ik heb de volledige stoet niet kunnen uitkijken, daarvoor deed het teveel pijn. Ik ben dan maar beginnen schilderen, dankzij corona zijn er plots veel klusjes in huis opgeknapt.
Hou je nog contact met andere carnavalisten? Hoe pak je dat aan?
Uiteraard veel minder dan in gewone omstandigheden, maar we horen mekaar wel geregeld. De maandelijkse vergaderingen zijn vervangen door Zoom-meetings. Niet helemaal hetzelfde, maar toch een goed alternatief. Verder wordt er via onze messenger-groep geregeld één en ander doorgestuurd, of houden we contact via onze privé-groep op Facebook. Je probeert het contact levendig te houden, maar het is uiteraard niet hetzelfde. Normaal gezien zie je mekaar zeker de maanden voor carnaval meerdere keren per week. En nu is het allemaal van op afstand. In onze groep zijn intussen al meerdere baby’s geboren. Zelfs babybezoekjes zaten er niet in. We blijven maar zeggen dat we dat allemaal wel zullen inhalen. Het worden nog drukke tijden.
Hoe probeer je het carnavalsvuur bij jou brandend te houden?
Dat brandt altijd, daarvoor hoef ik niets speciaals te doen. Mijn beide kinderen zitten ook in de groep en ook bij hen leeft het bisjke nog altijd verder. In de auto speelt geregeld nog wat carnavalmuziek af, dat zorgt er vanzelf voor dat je aan carnaval gaat denken.
Heb je intussen (noodgedwongen) andere hobby’s ontdekt? Welke?
Ik ben zoals vele mensen vooral bezig geweest met klussen in huis en in de tuin. Zowat elke kamer in huis heeft een nieuw laagje verf gekregen en ook de tuin ligt er netjes bij. Ik heb veel to do’s op mijn lijstje kunnen afvinken. Daarnaast gaan we af en toe wandelen en heb ik ook een oude hobby opnieuw opgepikt. Samen met mijn oudste zoon ben ik bezig met modeltreinen. Zelf een decor maken waarin de treintjes rijden, knutselen met lijm en verf, het is een klein beetje als werken aan de char. Maar dan in het klein.
Wat mis je het meest aan carnaval?
Heel veel. Sowieso de avonden in de hangar, samen werken aan de char en terwijl plezier maken en lachen. Maar bovenal de vriendschap, de samenhorigheid, het wij-gevoel. De voorbije maanden moesten we twee eetkermissen, Retro Mania en onze quiz noodgedwongen annuleren. Daar kruipt heel veel werk in, maar aan de andere kant is het gewoon leuk om samen te werken aan zo’n evenementen. Je zet er met de hele groep de schouders onder, om tot een mooi resultaat te komen. Achteraf geeft dat altijd heel veel voldoening. En uiteraard het plezier, samen pinten pakken en lachen. Het lijkt allemaal heel ver weg.
Welke boodschap heb je voor de carnavalsgemeenschap?
Het zijn moeilijke tijden, maar dat geldt uiteraard niet alleen voor de carnavalisten. Als je ons leven vergelijkt met dat van één jaar geleden, dan is alles anders geworden. Heel veel dingen die vroeger ‘gewoon’ waren, kunnen nu niet meer. Of moeten op een heel andere manier. Hoe moeilijk het ook is, dit is een periode waar we door moeten. Het enige wat we kunnen doen is ons aan de regels houden, zorgen dat we gezond blijven en uitkijken naar betere tijden. Want hoe dan ook komen we hier wel door. En hoe dan ook staan we vroeg of laat weer samen op de Grote markt carnaval te vieren. Want in tegenstelling tot dat andere virus laat het carnavalsvirus zich niet verslaan.
Groeten, Gilles
